Δε θέλουμε χάρες!

Όλοι το έχουμε νιώσει κάποια στιγμή: Ξυπνάμε από τα άγρια χαράματα, φορτώνουμε ποδήλατα & εξοπλισμό στο αυτοκίνητο και οδηγούμε για κάμποση ώρα/ώρες προκειμένου να φτάσουμε στην εκκίνηση του αγώνα που τόσο περιμέναμε. Περνάμε από τη γραμματεία για τζίφρες-νούμερα, κάνουμε το ζεσταματάκι μας, παίρνουμε την πολυπόθητη εκκίνηση, αλλά στο τέλος αυτό που μένει είναι ένα αίσθημα απογοήτευσης. "Μόνο αυτό ήταν; Γιατί;", "Τι ήθελα και ήρθα; Δεν πήγαινα καλύτερα βόλτα με την παρέα μου;"...

Δεν εξετάζω καν αν η συμμετοχή μου στον αγώνα ήταν δωρεάν ή αν πλήρωσα €20, €30 ή €40. Ο χρόνος και τα έξοδα μου για να έρθω σίγουρα δεν ήταν δωρεάν. Θα μπορούσα να τα είχα διαθέσει όπως αλλιώς ήθελα. Τραβήχτηκα μέχρι εδώ όχι επειδή περίμενα την πρωτιά ή μια θέση στο βάθρο, ήρθα κυρίως για να περάσω καλά και να ευχαριστηθώ την προσπάθεια μου. Δε θέλω να νιώσω ότι οι διοργανωτές μου κάνουν χάρη που με αφήνουν να τρέξω!

• 80% του χρόνου = 20% της διασκέδασης
  Σε  διάφορες μορφές αγώνων όπως αυτή του XCO (Κρος Κάντρυ Ολυμπιακής μορφής) χρησιμοποιείται το ακόλουθο κριτήριο ώστε να "καθαρίζει η πίστα" από τους πιο αργούς αναβάτες: Οι ποδηλάτες που αργοπορούν περισσότερο από το 80% του χρόνου του προπορευόμενου ποδηλάτη βγαίνουν από τον αγώνα συμπληρώνοντας τη στροφή όπου "πιάστηκαν" (με βάση τους κανονισμούς αγώνων ορεινής ποδηλασίας Ε.Ο.Π. παρ.4.2.061 -βέβαια, μερικές γραμμές πιο κάτω η ίδια η Ε.Ο.Π. συμπληρώνει πως είναι στην ευχέρεια των αρμοδίων του αγώνα η εφαρμογή ή μη του κανονισμού αυτού). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένας ποδηλάτης που είναι σε μια μέτρια φυσική κατάσταση, σε αγώνα με 6 ή 7 γύρους πιθανό να προλάβει να ολοκληρώσει μόνο 3 από αυτούς και να γράψει με το ζόρι μία ώρα στη σέλα. Κρίμα τον κόπο και τα έξοδα του να έρθει μέχρι την εκκίνηση δηλαδή, ειδικά αν πρόκειται για διοργάνωση μακριά από τον τόπο διαμονής του.
  Είναι απόλυτα λογικό να μη θέλει κανείς να περιμένει κάποιον που θα χρειαστεί 5 ώρες για να ολοκληρώσει έναν αγώνα που τελείωσε στις δυόμιση ώρες. Η λήξη του αγώνα με την ολοκλήρωση του από τον πρώτο τερματίσαντα αθλητή δε θα βρει κανέναν αντίθετο.
• Αδιάφορη ή ακόμα και άθλια διαδρομή
  Άσχημο τοπίο ή/και διαδρομή με ελάχιστο ή χωρίς κανένα ενδιαφέρον δείχνουν λανθασμένη επιλογή τοποθεσίας για τη διεξαγωγή του αγώνα. Πολύ μικρή διάρκεια γύρου που αναγκάζει τους ποδηλάτες να περνούν από το ίδιο σημείο 15 φορές υποδεικνύει το ίδιο λάθος. Έχω δει πολύ ενδιαφέρουσες διαδρομές σε σημεία που ούτε καν πιστεύεις ότι βγαίνει αγώνας, αλλά και πραγματικά αδιάφορες χαράξεις διαδρομής σε μέρη που προϊδέαζαν για ό,τι καλύτερο. Ενδιαφέρουσες χαράξεις μπορούν να γίνουν. Όμορφα σημεία για ποδήλατο υπάρχουν, δικαιολογίες όχι. Εδώ φαίνεται και το μεράκι του διοργανωτή.
• Έλλειψη βασικών προϋποθέσεων για τη διεξαγωγή αγώνα
  Αν οι διοργανωτές δεν έχουν τη διάθεση ή τα μέσα να φροντίσουν για μια βασική τροφοδοσία (νερό σε κάποιο σημείο της διαδρομής έστω!), να βρουν αρκετούς κριτές για τα σημεία ελέγχου ή να φωνάξουν ένα ασθενοφόρο που θα είναι σε ετοιμότητα για την περίπτωση τραυματισμού κάποιου ποδηλάτη, καλύτερα να μη μπουν στον κόπο να διοργανώσουν τον αγώνα.
• Έλα νωρίς-νωρίς για να τρέξεις μετά από 5 ώρες
  Πρόσφατα μου έτυχε να παρουσιαστώ στη γραμματεία αγώνα MTB στις 09:00 (όπως έλεγε και η προκήρυξη τους) μόνο και μόνο για να μου ανακοινώσουν -μετά από αλλεπάλληλες αοριστίες- ότι η κατηγορία μου θα λάβει εκκίνηση στις 14:00. Μπήκα αμέσως στο αυτοκίνητο και έφυγα για να ευχαριστηθώ λίγο ποδηλατάκι πριν χάσω περισσότερο από τον χρόνο μου. Αφού δε με σεβάστηκαν ως άνθρωπο και αθλητή στήνοντας με στο κρύο για πέντε ώρες, δεν μπήκα καν στον κόπο να τους ενημερώσω πως δε θα τρέξω τελικά.

Κάθε ένας με αγωνιστική εμπειρία θα μπορούσε να συμπληρώσει τις δικές του προσθήκες στα παραπάνω. Για εμάς η ουσία είναι ότι ο αγώνας δεν πρέπει να είναι κάτι που υπομένουμε, αλλά κάτι που ευχαριστιόμαστε. Για τους διοργανωτές αγώνων η ουσία θα πρέπει να είναι μία: Οι αγωνιζόμενοι δεν είναι αποδέκτες κάποιας χάρης. ΕΙΝΑΙ ΠΕΛΑΤΕΣ! Είτε πρόκειται για λαϊκό ποδηλατικό γύρο σε κάποια κωμόπολη είτε για κάποια επίσημη διοργάνωση πανελληνίου επιπέδου, ο συμμετέχοντας είναι τόσο πολύτιμος στη διοργάνωση όσο οι πελάτες σε ένα κατάστημα. Αν οι διοργανωτές φροντίσουν ώστε ο συμμετέχοντας-πελάτης τους φεύγοντας να μη νιώθει χαζός που ξόδεψε άδικα το χρόνο και τα χρήματα του ή πως ήρθε για να παίξει τον "κομπάρσο" του πρωταθλητή, σημαίνει ότι κάνουν κάτι καλά. Αν οι συμμετέχοντες-πελάτες τους φεύγουν κατευχαριστημένοι, τότε σίγουρα η διοργάνωση έχει πετύχει. Ας μην ξεχνάμε τι σημαίνει ερασιτέχνης ποδηλάτης: Αυτός-ή που ασχολείται με την ποδηλασία από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος.